[su_spoiler title=”EN version”]There are some routines in our lives, which are so embedded in our lives that we ignore the dilemmas in them. Emre Ezelli handles these dilemmas, which have become our habits rhythmically and frugally in his works in Dichotomy—as in his previous exhibitions. You find the message to convey in the back layers as you think about it, both from the subject and the way it works. One of the things I noticed during the preparation for the exhibition is that, it is necessary “to distill, in a very basic way, the tactics that researchers have found for diagnosing and shaping habits within our own lives” as Charles Duhigg mentioned in The Power of Habits. The artist focuses on daily routines, relationships, abstract concepts and concrete events separately as well as the opposite poles they contain. These are sometimes the product of his talking to himself, his interrupted thoughts during the day, sometimes the things he observed from his cat, Diego. Seeing that there are many contradictions, you may find yourself asking: “Well, do these artworks ever contradict with each other?” As the artist has collected collages and pieces since his university years, this exhibition becomes more of a feature-length film. After seeing the works, it is almost impossible not to say: “Very good honesty, how many people think this? I didn’t realise beforehand” as I heard from many people at the Vienna exhibition opening.[/su_spoiler]
Hayatımızda bazı rutinler vardır, bunlar hayatımıza öyle yerleşmiştir ki içindeki ikilemleri farketmeyiz. Alışkanlıklarımız haline gelen bu ikilemleri Emre Ezelli, Dikotomi’de—önceki sergilerinde olduğu gibi—eserlerinde ritmik ve tutumlu bir şekilde işliyor.
Gerek konudan gerekse işleyiş tarzı yönünden, mesajı düşündükçe arka katmanlarda buluyorsunuz. Sergiye hazırlık sürecinde farkettiğim şeylerden biri Charles Duhigg’in Alışkanlıkların Gücü’nde bahsettiği gibi alışkanlıkları yönlendirebilmek için onu parçalarına ayırmak gerektiği.
Sanatçı, günlük temel rutinlerden ilişkilere, soyut kavramlardan somut olaylara ayrı ayrı ve kendi içindeki zıt kutuplarıyla odaklanmış. Bunlar bazen kendi kendine konuşmalar, gün içinde yarım kalmış düşünceler, bazense kedisi Diego’da gözlemlediği şeyler. Bu kadar çelişkinin arasında “Peki, çalışmalar birbiriyle ters düşmüyor mu?” derseniz, sanatçı kolajları ve parçaları üniversite yıllarından beri topladığı için bu sergiyi bir uzun metrajlı bir film gibi yapıyor.
Çalışmaları inceledikten sonra, Viyana sergi açılışında birçok insandan duyduğum gibi “Daha önce bunu farketmemiştim” dememek neredeyse imkansız oluyor.
Viyana’daki Emre Ezelli Dichotomy sergisinden bir seçkiyle oluşturulan sanatçının ilk kitabı Paper Street Co. iş birliğiyle 2020 Aralık’ta yayımlandı.
Sınırlı sayıda basılan, 50 edisyonlu kitap sanatçı tarafından yapılan işlerden yola çıkılarak kurgulanmış ve yine onun tarafından tasarlanmıştır.
*Dikotomi iki bölüm arasındaki zıtlıktır, dikotomi hareketin illüzyonudur.
